“De keten in beeld”

Tijdens deze artikelenreeks, van in totaal 4 artikelen, deel ik mijn reis in de batterijwereld die ik zelf maakte bij de oprichting van Accu't. Hoewel we allemaal bekend zijn met de cilindervormige batterijcelletjes in de keukenla, gaat er een wereld achter schuil waar ik geen weet van had. Een wereld waar ik in alle eerlijkheid soms ook best wel van geschrokken ben! Maar ook één die veel kansen biedt, voor verduurzaming en echte circulariteit! Lees mee hoe de cirkel rond komt in "De keten in beeld".

De geboorte van een batterij, het begin van de keten.

“Weet je eigenlijk waar de batterij in je elektrische auto vandaan komt?”

Het is een vraag die menig EV-rijder zich zelden stelt. Toch begint de reis van elke batterij lang vóórdat hij in een auto of apparaat belandt.

De geboorte van een batterij vindt plaats in uitgestrekte mijnen en fabrieken, via een wereldwijde supplychain vol verborgen impact.

Grondstoffen: schaarse metalen met hoge impact.

Een lithium-ion batterij, zoals gebruikt in elektrische voertuigen (EV’s), bevat diverse kritieke metalen. De tot op heden meest gebruikte batterij in auto’s, de ‘NMC 622’ of ‘NMC 811’ batterij, bevat lithium, kobalt, nikkel, mangaan en grafiet als de belangrijkste “ingrediënten” (Milieu Centraal, 2024).

Die komen niet uit een schone laboratoriumomgeving, maar uit de aarde. Bijvoorbeeld: lithium wordt gewonnen uit opgedroogde zoutvlaktes in Chili (40% van wereldproductie) en Argentinië of uit mijnen in Australië (30%). Kobalt is veelal afkomstig uit de Democratische Republiek Congo, goed voor bijna 70% van de wereldproductie (IEA, 2023).

De winning van deze grondstoffen gaat gepaard met forse milieu- en sociale uitdagingen.

In mijnbouwgebieden zien we ecologische schade en mensenrechtenschendingen. Het winnen van kobalt in Congo wordt in verband gebracht met kinderarbeid en onveilige arbeidsomstandigheden, een probleem dat Amnesty International in 2016 uitgebreid heeft onderzocht en gedocumenteerd in hun rapport “This is what we die for” (Amnesty International, 2016).

Step-image

"Die komen niet uit een labaratoriumomgeving, maar uit de aarde"

Lithiumwinning uit mijnen in droge gebieden kan lokale waterbronnen uitputten en ecosystemen verstoren. Vaak is in gebieden rond een mijn het grondwaterpeil dramatisch gezakt. De batterij in onze auto heeft een hogere prijs dan enkel de euro’s aan de pomp.

Mijn observatie onderstreept dat de milieu-impact én humanitaire kosten aan het begin van de keten niet vergeten mogen worden.

Daarnaast is de geografische concentratie van deze materialen een strategisch risico. Slechts een handvol landen leveren het merendeel van de wereldvoorraad lithium, kobalt en nikkel. En nog minder landen bezitten de meeste grootschalige mijnbouwbedrijven. Dit leidt tot een grillige toevoer en verhoogde afhankelijkheid in de keten (IEA, 2023).

Step-image

Een wereldreis van mijn tot fabriek

Een EV-batterij is het eindproduct van een complexe wereldwijde logistiek. De keten is zo versnipperd dat de benodigde materialen letterlijk tienduizenden kilometers afleggen voordat ze een accu vormen. Een recent rapport van Carreon (2023), “The EV Battery Supply Chain Explained”, becijferde dat batterijmineralen gemiddeld zo’n 50.000 mijl (80.000 km) reizen van het punt van winning tot aan de batterijproductie.

Denk aan erts dat in Zuid-Amerika wordt gewonnen, wordt geraffineerd in China, en vervolgens naar Europa wordt verscheept voor assemblage. Deze lange supply chain maakt het bovendien lastig om zicht te houden op de omstandigheden. Zelfs veel autofabrikanten weten vandaag niet precies waar hun batterijmineralen vandaan komen.

Ondanks de vele convenanten en richtlijnen (zoals OECD Due Diligence) blijkt het lastig om een volledige Life Cycle Analysis (LCA) te maken die echt de hele keten dekt. Batterijproductie wordt bovendien gedomineerd door Chinese giganten, het is heel moeilijk te traceren hoe zo’n batterij tot stand komt, wat de daadwerkelijke CO₂-uitstoot is en hoe de arbeidsomstandigheden zijn.

Klimaatkosten: de CO₂-voetafdruk van batterijproductie

Het produceren van een batterij is een energie-intensief proces. Het mijnen en raffineren van metalen, en het assembleren van cellen kost enorm veel stroom en grondstoffen. Ironisch genoeg betekent dit dat een nieuwe batterij al een flinke klimaatvoetafdruk heeft nog vóór de auto één kilometer heeft gereden.

Recente studies berekenden dat de fabricage van lithium-ion batterijen resulteert in ongeveer 60 tot 100 kg CO₂-uitstoot per kWh batterijcapaciteit (Milieu Centraal, 2024). Een batterij geproduceerd op kolenstroom in China veroorzaakt aanzienlijk meer CO₂ dan een vergelijkbare batterij uit een fabriek in Europa die draait op hernieuwbare energie.

Ik schrik niet meer van zulke getallen, ik ken ze maar al te goed. Bij Accu’t zien we de batterij als een fantastisch product met een belangrijke rol in de verdere verduurzaming van ons energiesysteem. Maar we moeten niet blind zijn voor de impact van batterijproductie. Moeten we dan afstappen van het idee om batterijen te gebruiken? Nee, zeker niet.

Hoewel er ook alternatieve opslagvormen zijn, denk aan waterstof, warmtebuffers of flowbatterijen, hebben lithium-ion batterijen unieke eigenschappen die essentieel zijn in een toekomstig energienetwerk: hoge energiedichtheid, snelle respons en schaalbaarheid.

We moeten er simpelweg voor zorgen dat de batterijen die we produceren optimaal benut worden om hun ’embedded impact’ terug te verdienen. “Embedded impact” verwijst naar het idee dat positieve maatschappelijke of ecologische impact niet een bijzaak is, maar fundamenteel onderdeel is van het product, dienst of bedrijfsmodel zelf.

illustration-shape

Wil je meer weten?

contact-person

Bas van den Brenk

Co-Owner Accu’t / b.vandenbrenk@accutbatteris.com / 06 117 28 566